Skip to main content

ஏழைகள் நடமாடும் குப்பைத் தொட்டியா?

 

ஏழைகள் நடமாடும் குப்பைத் தொட்டியா?

உலகப் பிரபலமான ஒருவர் 25.08.2024 அன்று வானொலியில் ஆற்றிய உரையில் சுற்றுச்சுழல் – பிளாஸ்டிக் கழிவு – மறு பயன்பாடு – மறுசுழற்சி பற்றிக் குறிப்பிட்டார். பிளாஸ்டிக் கழிவுகளால் சுற்றுச்சூழல் மாசுபடுகிறது என்கிற அவரது கூற்றில் உண்மை இல்லாமல் இல்லை. பிளாஸ்டிக் கழிவுகளைக் குறைப்பதற்கு அவர், பயன்படுத்திய பிளாஸ்டிக் பொருள்களை அப்படியே தூக்கி வீசிவிடாமல் அது தேவைப்படுகிறவர்களுக்குக் கொடுக்கலாம் என்றார். அதற்கு அவரே ஓர் உதாரணமும் சொன்னார்.

‘பிளாஸ்டிக் பொம்மையை வைத்து விளையாடும் குழந்தை அந்த பொம்மை மீது சலிப்படைந்து விட்டால் அதை வீசி எறிந்து விடாமல், ஒரு சிறு பொம்மை கூட கிடைக்காமல் ஏங்கிக் கொண்டிருக்கும் குழந்தைகளுக்கு கொடுத்து விடலாம்’ என்பது தான் அந்த உதாரணம். அப்படிச் செய்வதால் பிளாஸ்டிக் கழிவுகளை மறுபயன்பாட்டுக் கொண்டு வந்து சுற்றுச்சூழலைக் காப்பாற்றலாமாம். எனக்கு இறந்து நாற்றமடிக்கும் விலங்குகளைச் சாப்பிடுவதாலே காக்கைக்கு ‘ஆகாயத்தோட்டி’ என்றும் கழுதைப்புலிக்கு ‘வனத்தோட்டி’ என்றும் அறிவுஜீவிகள் ‘சிறப்பு’ப் பெயர்கள் வைத்திருப்பதும் வீட்டில் மீந்து போன உணவுக்காகவே நடமாடும் குப்பைத் தொட்டிகள் போல நாய்கள் வளர்ப்பதும் நினைவுக்கு வந்து போனது. 


இங்கு ஒரு குழந்தைக்கு விளையாடிச் சலிப்படைகின்ற அளவுக்கு பொம்மைகள் கிடைப்பதும் அது கிடைக்காமல் இன்னொரு குழந்தை ஏங்கிக் கொண்டிருக்க வேண்டிய சூழலும் இருக்கத்தான் செய்கிறது. சுற்றுச்சூழல் பிரச்சினையை விட இது முக்கியமான பிரச்சினை இல்லையா? இந்த இடைவெளியை இட்டு நிரப்புவதற்கு பொம்மையை கை மாற்றிக் கொடுப்பது தான் தீர்வா? உண்மையில் ஏழைகளால் சுற்றுச்சூழலுக்கு ஏற்படுகின்ற பாதிப்பு மிக மிகக் குறைவு. இயற்கையைப் பாதுகாப்பதில் அவர்களே முதன்மை இடம் வகிக்கிறார்கள். ஆனால் அவர்களிடம் வாங்கும் திறன்படைத்தவர்கள் பயன்படுத்திய பழைய பொருள்களைக் கொடுத்து அவர்களை மறுபயன்பாட்டுக்கான களமாகக் கருதுவது எந்த விதத்தில் நியாயமானது? பொம்மைக்காக ஏங்கும் குழந்தை புதிய பொம்மையை விலைகொடுத்து வாங்கி விளையாடுகிற அளவுக்கு மாற்றத்தைக் கொண்டுவருவதற்கான செயல்பாடு தானே தேவை. அதை நாம் எப்போது பேசப் போகிறோம் உலகப் பிரபலமே!

Comments

Popular posts from this blog

சாங்கிய காரிகை என்னும் தத்துவ நூல்

            சாங்கிய காரிகை என்னும் தத்துவ நூல் ஞா.குருசாமி வடமொழி என்பது சமஸ்கிருதம் , பிராகிருதம் , பாலி ஆகிய மூன்று மொழிகளையும் குறிக்கும் . மூன்று மொழிகளில் இருந்து தமிழில் வழங்கும் சொற்களை வடமொழிச் சொற்கள் என்று குறிப்பிடுவது தமிழில் வழக்கம் . அப்படி மூன்று மொழிகளின் சொற்களைத் தமிழில் பொதுப்பெயர்ச் சொல்லால் குறிப்பிடுவது பல நேரங்களில் தவறாகவும் குழப்பத்தை ஏற்படுத்துவதாகவும் இருக்கிறது . ஏன் இது நேர்ந்தது என்று தெரியவில்லை .  நெல்லை க . சுப்பிரமணியன் எழுதிய ‘ சாங்கியக் காரிகை ’ என்னும் நூல் 1980 ஆம் ஆண்டு வெளியானது . இந்நூலுக்கான அணிந்துரையை இலங்கை , சிதம்பரா கல்லூரி ஆங்கிலத் துறைப் பேராசிரியர் கே . எஸ் . கிருஷ்ண ஐயங்கார் ஆங்கிலத்தில்   எழுதியிருக்கிறார் . அதில் கடைசிப் பத்தி ‘The original sutra in sanskirt have been carefully compared with Tamil rendering and I am glad to state that the translate brings out the meaning clearly’ என்பதாக அமைந்திருக்கிறது . இதைத் தமிழுக்கு மொழிபெயர்த்த பா . வளன் அரசு sanskirt என்பதற்கு வடமொழி எனப் பெயர்த்திருக்கிறார் . அப்படி பெயர்ப்பது வளன் அரச

டவுசர் அக்காவுக்கு வீர வணக்கம்

1990 களில் எங்களூர் பகுதியில் டவுசர் அக்கா மிகப் பிரபலம். சாயங்காலம் ஆகிவிட்டால் டவுசரோடு காணப்படுவார். ஆகையால் அவருக்கு அந்தப் பெயர் வாய்த்துவிட்டது. இன்றைக்குப் பெண்கள் டவுசர் அணிவது நகரங்களில் இயல்பாகிவிட்டது. கிராமங்களுக்கு அது இன்னும் முழுமையாக வந்து சேரவில்லை. ஆனால் நாற்பது வருடங்களுக்கு முன்னால் கிராமங்களில் டவுசர் அணிவது எப்படி இருந்திருக்கும் என்பதை நினைத்துப் பார்த்தோமானால் இன்றைக்கும் டவுசர் அக்காவை வியக்காமல் இருக்க முடியாது. கை வைத்த பனியனும் டவுசரும் அணிந்திருக்கும் அக்கா எப்போதும் டவுசர் பையில் நான்கு அங்குல நீளத்தில் கைபிடி தெரியும் படி கத்தி ஒன்றை வைத்திருப்பார். பகல் நேரங்களில் சேலையில் இருந்தாலும் டவுசரும் கத்தியும் உள்ளுக்குள் இருக்கத்தான் செய்யும். ஆண்கள் பெண்கள் யாராக இருந்தாலும் டவுசர் அக்காவுக்கு ‘ மாமா – அக்கா ’ தான். வாய்விட்டு சிரிக்கச் சிரிக்கப் பேசுவாள். கூலிக்கென்று வேலைக்குப் போக மாட்டாள். சம்பாதிப்பது பற்றி யோசிப்பதே கிடையாது. குடும்பம் கிடையாது. யார் வீட்டில் கொடுத்தாலும் வாங்கிச் சாப்பிட்டுக் கொள்வாள். யாரேனும் தோட்ட வேலைக்குக் கூப்பிட்டால் ‘ போங்க … வ

அயோத்திதாசரின் விடுதலைப் பெளத்தம்

  இருபதாம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் தமிழ்ச் சமூகத்தின் அறிவுஜீவித அடையாளமாகத் திகழும் அயோத்திதாசர் , அக்காலத்தின் வாழ்க்கைச் சூழலுக்கும் நிலவிய அரசியல் தன்மைக்கும் ஏற்ப பெளத்தத்தை முன்வைத்தவர் . அவர் காலத்திய வரலாற்றுத் திரிபுகளை அம்பலப்படுத்தினார் . அதற்காக சடங்குகள் , பழக்க வழக்கங்கள் , இலக்கிய இலக்கணங்கள் , நிகண்டுகள் உள்ள்ளிட்ட எழுத்தாவணங்கள் ஆகியவற்றைப் பயன்படுத்தினார் . வரலாற்றைத் திரிபு செய்தவர்கள் பயன்கொண்ட சான்றுகளையே அயோத்திதாசரும் பயன்கொண்டு அதன் மீது வேறொரு வாசிப்பை நிகழ்த்தினார் . ஒரு வாசிப்பி ன் வழி வரலாற்றை எழுதுவதற்கும் புரிந்துகொள்வதற்குமான அரசியலை வெளிப்படுத்தியதுடன் தனது அரசியல் நிலைப்பாட்டையும் முன்வைத்தார் . தமிழ்ச்சமூகத்தை ஆதி திராவிடர் , திராவிடர் எனப் பகுத்து ஆதி திராவிடர்களைப் பூர்வப் பெளத்தர்கள் என்றார் . அதற்காக அவர் முன் வைத்த வாதங்கள் பூர்விகமான மண்ணின் மணம் கொண்டவை என்பது குறிப்பிடத்தக்கது . அயோத்திதாசர் அயோத்திதாசரின் காலத்தில் வரலாறு , பண்பாடு , இலக்கியம் , தத்துவம் ஆகியவற்றை ஐரோப்பிய வெளிச்சத்தில் பார்க்கும் போக்கு உருவாகிவிட்டிருந்தது . இந்தியாவின